Η τέχνη και ιδιαίτερα η ζωγραφική ήταν πάντα παρούσα στη ζωή της Στεφανίας Βελδεμίρη. Την αγαπούσε από μικρή, ενώ οι σπουδές της ως συντηρήτρια αρχαιολογικών ευρημάτων και έργων τέχνης τη βοήθησαν να αποκτήσει τις τεχνικές δεξιότητες που απαιτούνται, ώστε ταυτόχρονα με τις σπουδές της στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. στο 3ο εργαστήριο ζωγραφικής με δασκάλους τον Γιώργο Τσακίρη και τον Βασίλη Βασιλακάκη, να εξελιχθεί σε εικαστικό.
Αγαπημένα της υλικά: το λάδι και η ακουαρέλα σε χειροποίητο χαρτί. Μαθαίνοντας τον τρόπο να φτιάχνει χειροποίητο βαμβακερό χαρτί, λάτρεψε τον συνδυασμό των δύο αυτών υλικών, που θεώρησε πως με μοναδικό τρόπο λειτουργούν με ενός είδους αυτενέργεια και … ανυπακοή απέναντι στον δημιουργό.
Η θητεία της σε Δημοτικά Σχολεία ως δασκάλα εικαστικών επηρέασε σημαντικά τον τρόπο που δουλεύει τη φόρμα στα έργα της. Ενσωμάτωσε τη ματιά και την ακατέργαστη ευφυΐα των παιδιών στη δουλειά της και υιοθέτησε τις πολύ απλές γραμμές και έτσι συνειδητά σε πολλές δουλειές της, αγνοεί το ρόλο που παίζει ο όγκος και η προοπτική. Εξίσου συνειδητά αφοσιώνεται και σε μια καθαρή ζωγραφική που εστιάζει συχνά στις υφές και λειτουργεί λυτρωτικά. Ακόμη δημιουργεί κατασκευές και εγκαταστάσεις, σχολιάζοντας την σύγχρονη πραγματικότητα. Ζωγραφίζει με δύο εντελώς διαφορετικούς τρόπους και αγαπάει και τους δύο.
Η εικονογράφηση είναι μια μεγάλη της αγάπη. Στην αρχή της επαγγελματικής της πορείας συνειδητοποίησε ότι αντλούσε τη θεματολογία της από τα διαβάσματά της. Είναι ένα αυτόματο αντανακλαστικό, αφού οι λέξεις γίνονται ασυναίσθητα στο μυαλό της εικόνες και οι λέξεις της –όταν γράφει η ίδια τα λογοτεχνικά κείμενα που εικονογραφεί– μοιάζουν με πινέλα που ζωγραφίζουν εικόνες. Εικονογραφεί παραμύθια, λογοτεχνικά κείμενα και ποίηση. Ανομολόγητο όνειρο: η εικονογράφηση ενός μυθιστορήματος.
Κάνει μαθήματα ζωγραφικής και ιστορίας της τέχνης σε παιδιά και ενήλικες, με τη μορφή ιδιαίτερων ή σε μικρά τμήματα, στο ατελιέ της, σε εργαστήρια δημιουργικής απασχόλησης παιδιών.
Art, and especially painting, has always been present in Stephania Veldemiri’s life. She has loved it ever since she was a child, while her studies as a conservator of archeological findings and works of art helped her obtain the technical skills that are required, so much so that, meanwhile attending the Faculty of Applied and Fine Arts of the School of Fine Arts at the A.U.T. in the 3rd painting laboratory with Yiorgos Tsakiris and Vasilis Vasilakakis as her teachers, she evolved to a visual artist.
Her favourite materials: oil and watercolour on handmade paper. Learning the way to make handmade cotton paper, she came to adore the combination of these two materials, which -she considered- function in a unique way with some kind of self-activity and…disobedience to the creator.
Her service in primary schools as an art teacher influenced significantly the way she works form in her works. She incorporated the sight and the unprocessed intelligence of children in her work and adopted the very simple lines and thus consciously in many of her works, she ignores volume and perspective. With the same consciousness she devotes herself to clear painting which often focuses on the textures and acts redemptively. Also, she creates structures and constructions, commenting on the contemporary reality. She paints in two different ways and loves them both.
Illustration is a big love of hers. At the dawn of her professional career she realised she was drawing upon her reading as a source for her subject matter. It is an automatic reflex, since words unconsciously take the shape of pictures in her mind and her words -when she herself is writng the literary texts that she illustrates- resemble brushes that are painting pictures. She illustrates fairy tales, literary texts and poetry. Her unspoken dream: the illustration of a novel.
She gives lessons on art and the history of art to children and adults, in the form of private lessons or in small groups, at her studio in laboratories of creative involvement for children.
Ζωγραφική αναπαράσταση σπαράγματος τοιχογραφίας από την Ίκλαινα Μεσσηνίας, έγινε γραμματόσημο με αφορμή την ανάληψη από την Ελλάδα της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαικής Ένωσης το 2014.
Ακουαρέλα για την απαντητική κάρτα του Αϊ-Βασίλη σε όλα τα παιδιά που του έστειλαν γράμμα από τα ΕΛΤΑ, τα Χριστούγεννα του 2018, 15Χ25εκ.
Ακουαρέλα για το παραμύθι της Μαρίας Λυκάρτση, Η πολιτεία που δεν έβρεχε ποτέ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Επόμενος Σταθμός, 2017
Θες Άλλο Νίκη, ακουαρέλα σε χειροποίητο βαμβακερό χαρτί, 15Χ20εκ. 2012
Κόκκινα δέντρα, Land art στον υπαίθριο χώρο της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. 2019
Λεκάνη, λάδι σε μουσαμά 160Χ180εκ. 2018
Ο άνθρωπος το χρώμα γρί και το κόκκινο πουλί, ακουρέλα για παραμύθι της ίδιας, 25Χ55εκ. 2014
Μπαλόνι, ακουαρέλα 25Χ35εκ. 2010
Μάτια σφιχτά κλειστά, ακρυλικό σε λινό και εκμαγείο κούκλας ραπτικής, 180Χ150εκ. 2018
Πατέρας, λάδι σε μουσαμά 180Χ160εκ. 2018
Λεπτομέρεια εγκατάστασης με τίτλο Σιγά τ’ αυγά, σχόλιο στην σύγχρονη απάθεια, 2019
Πουλάκι που κοιτάει κοπέλα να μην πέφτει, 140Χ200εκ. 2019
Λεπτομέρεια εγκατάστασης με τίτλο 56,25 ευρώ, σχόλιο στον οικονομικό πόλεμο, 2018
Φίλες, ακουαρέλα, 28Χ25εκ. 2014
Comments